Terapia depresji
W ostatnich latach wiele się mówi o depresji. Coraz więcej osób jest świadomych jak istotne mogą być problemy związane z obniżonym nastrojem. Są to problemy tak rozpowszechnione, że wśród specjalistów popularne jest powiedzenie, iż „depresja to przeziębienie psychiatrii”. Badania wskazują, że 1 na 6 osób doświadczyła depresji w jakimś momencie życia. W krajach europejskich 17% badanych cierpiało z powodu jakiejś formy depresji w ciągu ostatnich 6 miesięcy. Określenie „przeziębienie” uzasadniane jest popularnością obu zjawisk. Nie powinno nas to jednak zmylić – różnice są olbrzymie! Depresja jest chorobą, która nieleczona może doprowadzić nawet do śmierci. Nie każdy wie także, że osobie cierpiącej z powodu depresji pomóc może także… seksuolog!
Objawy depresji
Typowe objawy, które jej towarzyszą to oczywiście smutek, utrata zainteresowań i motywacji do działania, pesymizm, ciągłe zmęczenie, spadek potrzeb seksualnych. Ale są też objawy mniej oczywiste – poczucie winy, samokrytycyzm, irytacja, niepokój. Wydarzeniami krytycznymi, które aktywują negatywne przekonania na temat siebie (jestem słaby, beznadziejny itp.), świata i przyszłości (już zawsze tak będzie, nic się nie zmieni), co w rezultacie prowadzi do depresji, często bywają utrata zdrowia, partnera, problemy ekonomiczne, przeciążenie pracą. Pogorszenie sprawności, jakości życia, czy subiektywnie ocenianej atrakcyjności obniża nastrój i poczucie bezpieczeństwa. Nie musi być to jednak trwały rezultat. Każdą zmianę, kryzys ostatecznie możemy przejść pozytywnie.
Zdrowie a nastrój
Na nasz nastrój ogromny wpływ mają także hormony (np. niedoczynność i nadczynność tarczycy), przyjmowane leki, tryb życia (ilość snu, używki, dieta, aktywność fizyczna). Informacje na ten temat mogą być więc bardzo istotne dla psychologa. Na naszą psychikę wpływać mogą też leki, których byśmy o to nie podejrzewali — sterydy, czy leki na nadciśnienie i zaburzenia krążenia, pigułki antykoncepcyjne mogą wywoływać objawy depresyjne. Jeśli podejrzewasz, że tak może być koniecznie porozmawiaj ze swoim lekarzem. Być może oprócz psychoterapii pomocna będzie także zmiana konkretnego leku. Kiedy zdecydować się na rozmowę z psychologiem? Jeśli opisane objawy nie mijają od 2 do 3 tygodni wskazuje to, że potrzebujesz pomocy.
Depresja a seks
Nieleczone stany depresyjne prowadzą do obniżenia potrzeb seksualnych lub, na szczęście rzadziej, utraty potrzeb seksualnych. Oprócz tego mogą wywoływać problemy seksuologiczne. Niekiedy osoba chora a depresję, mimo pragnienia, nie może odbyć stosunku, gdyż nie dochodzi do wystąpienia erekcji (zaburzenia erekcji), czy lubrykacji. W innych wypadkach chory nie wykazuje w ogóle zainteresowania kontaktem seksualnym. Po wyleczeniu depresji popęd seksualny zwykle wraca do normy. Bardzo istotne jest to, żeby wyrwać się z błędnego koła depresji – kiedy mam gorszy nastrój nie mam ochoty i energii, by podjąć aktywności, które nastrój poprawiają. Osoba, która wycofuje się z aktywności seksualnej, dodatkowo obniża swoją samoocenę, ocenia siebie gorzej w roli partnera, partnerki. Towarzyszy jej poczucie, że zawodzi. A przecież „trudności techniczne” można opanować stosując odpowiednie techniki seksualne, czy używając intymnych żeli nawilżających, konsultując problem z seksuologiem. W Gabinecie Terapeutycznym Anny Golan w Warszawie zapewniamy Klientom kompleksową pomoc psychologów i seksuologów, psychoterapię oraz terapię seksuologiczną.
Leki antydepresyjne
Czasami także to same leki przeciwdepresyjne przyczyniają się do powstania różnych dysfunkcji seksualnych, np. trudności w osiągnięciu orgazmu. Niekiedy obniżają siłę potrzeby seksualnej. Na szczęście jest kilka sposobów, by sobie z tym poradzić. Można obniżyć dawkę leku lub planować aktywność seksualną uwzględniając porę przyjmowania leku (np. przyjmowanie wieczornej dawki leku po odbyciu stosunku płciowego). Niekiedy zmienia się przyjmowany antydepresant na lek o innym profilu farmakologicznym (który nie osłabia u danej osoby libido). Kolejne metody to tzw. wakacje lekowe – przerwa w przyjmowaniu leku na 1-2 dni oraz dołączenie leku poprawiającego funkcjonowanie seksualne. Metody te oczywiście ustalane i nadzorowane są przez lekarza. Warto też pamiętać, że najlepszy sposób leczenia to połączenie: leki (o ile są konieczne) i terapia poznawczo behawioralna. Leki nie są doskonałe i jeszcze długo nie będą. Przyjmując je będziemy doświadczać mniejszych lub większych skutków ubocznych. Zawsze musimy pamiętać, że nie zwalniają one z dbania o codzienną higienę – sportu, zdrowego odżywiania, dostarczania sobie przyjemności (także zmysłowych, seksualnych). Jeżeli sytuacja się nie poprawia, warto skorzystać z pomocy dobrego seksuologa.